Kirsi Rautianen is samen met Aleid Koopal eigenaar en oprichter van de food bar Mr.&Mrs. Watson. Ze serveren alleen gerechten zonder dierlijke producten. We vroegen Kirsi wat zij zelf graag eet.

Kirsi Rautianen

“Vlees, eieren, boter en melk laten staan dat lukt nog wel. Maar káás? Dat is een heikel punt. Ik weet zeker dat er heel veel mensen zijn die veganistisch willen eten maar het niet doen omdat ze kaas niet kunnen missen.”

Kaasdrempel

“Kaas is dé drempel voor een veganistische levensstijl. Dat gold ook voor mij. Ik was verslaafd aan kaas, kon midden in de nacht nog even naar de keuken sluipen voor een paar plakken jong-belegen of een puntje brie. Uiteindelijk heb ik, enigszins weemoedig, toch ook de kaas opgegeven.”

“Stel je voor hoe groot mijn blijdschap was toen mijn collega Aleid me haar zelfontwikkelde cashew-brie liet proeven. Na een lang (en geheim!) proces van cashewnoten weken, persen, fermenteren en rijpen, plús een complex gebeuren met het implementeren van schimmelculturen, lag daar ineens een honderd procent plantaardig stuk kaas. Niet van echt te onderscheiden. Ik maakte een vreugdedansje. Ik had mijn kaas weer terug!”

Emotionele brie

“Inmiddels hebben we meerdere kazen ontwikkeld. Van een blauw geaderde roquefort tot een zachte amandelroomkaas. Tezamen vormen ze een geweldig kaasplankje, het ‘unique selling point’ van onze food bar. Mensen komen er speciaal voor.

Soms hebben ze al jaren geen kaas gegeten en worden ze bijna emotioneel bij die eerste hap brie. “Het lijkt alsof ik droom”, zei een vrouw laatst. Er zijn ook gasten die verklaren geen excuus meer te hebben om geen veganist te worden nu ze zo’n goed alternatief voor kaas gevonden hebben. Wij hebben de kaasdrempel opgelost!”

> Lees ook het artikel ‘Hoe Mr. & Mrs. Watson met veganistisch eten de wereld wil veranderen’

> Meld je aan voor de Buy the Change-nieuwsbrief voor meer van dit soort artikelen

> Ken jij veganistische eetgelegenheden? Deel jouw tip met de Buy the Change-community. Word lid en laat hieronder een reactie achter.

Tekst: Bo van Houwelingen
Fotografie: Pieter van den Boogert