“Ik wist al halverwege mijn tienerjaren dat ik iets met beleggen wilde doen. Economie heeft iets ongrijpbaars maar is tegelijkertijd ook heel menselijk. Er gebeurt iets ergens in de wereld en dit heeft invloed op de bedrijven waar we in beleggen. Dat gebeurt in zo’n complexe wereld met zoveel informatie. En dat is dan je werk… dat ik daar elke dag naar mag kijken, dat mag volgen en dat mag begrijpen, dat is heel inspirerend.

Stages waren niet verplicht tijdens mijn studie econometrie, maar ik heb er drie gelopen omdat ik de praktijk heel belangrijk vind. Ik wilde meteen gaan werken na mijn afstuderen, schreef de enige sollicitatiebrief in mijn leven. Achttien jaar werkte ik bij een grote belegger en kreeg daar mooie kansen. Zo heb ik de laatste jaren voor het duurzame gedeelte van de beleggingsportefeuille gewerkt. Toen heb ik engagement met bedrijven – het voeren van dialoog – geïntroduceerd. Heel mooi natuurlijk, maar het gebeurde wel binnen een opgeknipt systeem.

Want het financiële systeem zoals we dat vandaag de dag kennen is een systeem waar de beslissingen steeds verder opgeknipt zijn. Ik zie dat we kwijt zijn wie ergens verantwoordelijk voor is. De taal in de keten is een taal van alleen maar geld geworden. Van risico en rendement. Terwijl daar veel meer bij hoort. Voor mij persoonlijk is het belangrijk dat we die gebroken keten weer aan elkaar lijmen en verbinden. Aan de taal van het geld moet je ook de waarde kunnen verbinden van de mensheid van wie dat geld is.

Waardes die niet uit te drukken zijn in geld. Naast de financiële waarde is er nog zoveel meer. Ook als je in bedrijven op de beurs belegt. Daarom werk ik graag bij Triodos Bank. Hier kunnen we die holistische manier van werken voor iedereen toepassen omdat onze klanten dit allemaal willen.

Relatie met de natuur

Neem bijvoorbeeld een bedrijf als DSM waar we in beleggen. Heel mooi voorbeeld omdat het ooit begon als staatsmijnenbedrijf en DSM zichzelf door innovaties is blijven ontwikkelen. Ze maakte de beweging naar chemisch bedrijf en richt zich nu steeds meer op gezondheid en voeding. Van staatsmijnen naar grootste vitamineproducent. Ik vind het mooi om te zien dat zo’n bedrijf zich op een langere tijdshorizon zichzelf steeds opnieuw uitvindt.

Bij de bedrijven waarin we beleggen kijken we naar de relatie die ze hebben met de natuur en met de mensen die in het bedrijf werken. Ze moeten niet alleen handelen binnen de juridische kaders, maar verder gaan en zich verantwoordelijk voelen om meer te doen.

Balanceren en zoeken naar koplopers

Ik wil niet in de achteruitkijkspiegel kijken en beleggen in dingen die mij opgedrongen worden door een systeem. Dit gebeurt bij veel beleggers die in beursgenoteerde bedrijven beleggen wel omdat zij een index volgen. Dat betekent dat ze beleggen in bedrijven die vergelijkbaar zijn met bedrijven in die index. Staat er een oliebedrijf in de index? Dan word je gedwongen daar ook in te beleggen. Ook al kijk je hier niet mee vooruit.

Ik zie dat dit anders kan, dat we bij Triodos Bank in beursgenoteerde bedrijven kunnen beleggen vanuit onze visie en kunde en niet aan de hand van een index. We zoeken naar koplopers. Als je alleen in de perfecte bedrijven kunt beleggen houdt het snel op. We moeten hierin balanceren. We kijken waar we verandering teweeg kunnen brengen. En op welk gebied kunnen we de dialoog aan gaan? Als een bedrijf de intentie heeft te veranderen in waar wij voor staan en ook heeft laten zien dit te kunnen doen, dan willen wij deze bedrijven verder helpen. Dat is voor mij innovatie.”

Tekst: Joset van der Hoeven
Fotografie: Pieter van den Boogert